امسال در آفاق دو عید است به یک بار

یک عید ز ماه شب شوال و دگر عید

تاج ملکان ناصر دین خسرو اسلام

سنجرکه به خنجر سر بدخواه ببرد

شاهی که شرف یافت در اسلام ز نامش

او همچو درختی است برومند که هرگز

از دین و خرد بیخش و از جود و کرم شاخ

در مجلس او نعمت خلدست گه بزم

در ملک همی دولت او زرکند از خاک

از خاک به جز دولت سنجر نکند زر

چون او به دلیری و به شمشیر و به دولت

او را علم خویش فرستاد خلیفه

ای درخور تو شاهی و تو درخور شاهی

تأیید چو پرگار و ضمیر تو چو نقطه است

آن بخت جوان است که بر باد روان است

آن چرخ بسیط است که در بحر محیط است

آن دُرﹼ معالی است که در دُرج معانی است

یک عزم تو در رزم و یک آهنگ تو در جنگ

گشتند گریزنده چو از باز تذروان

شیران همه کردند ز شمشیر تو پرهیز

در صحت شخص تو صلاح است جهان را

کز صحت بیماری شخص تو بدیدم

ای شاه پدید آمد شاهین طرب را

تا از دل میخواره به منقار کند صید

دانی که پسندیده نباشد به چنین وقت

نه ساز و نه زخمه به کف مطرب خاموش

فاسد شده تدبیر ندیمان معاشر

گر حکم تو و رای دل آرای تو باشد

تا دور کند گنبد دوار همی باد

تا سیر کند کوکب سیار همی باد

یزدان ز تو راضی و خلیفه ز تو شاکر

عید تو همایون و همه روز تو چون عید