روز نو بر تو مبارک باد و جشن نو بهار

در چنین جشنی سزد چشم تو بر روی نگار

لحظه ای گویی به مطرب صوت موسیقی بیار

کرد پر مشک آستین وکرد بر لولوکنار

مشک ناب و لؤلؤ مکنون بدین مجلس نثار

تا خورد یاد تو اندر پیش تخت شهریار

از چه معنی در لباس نیلگون شد سوگوار

باشد از مرغان و نخجیران قطار اندر قطار

وافرین گوید تو را هر روز قمری بر چنار

چتر بو قلمون نماید پر کواکب جویبار

ماه زیبد چتر تو عَیوق زیبد چتر دار

فخر او جویند وز هفت آسمان دارند عار

باشد اندر قعر د ریا جای دُرّ ِشاهوار

لاجرم عمر تو بر فتح و ظفر دارد مدار

کز هنر هستی نظام الملک را فخر تبار

از پی امن جهان هستند شاهان خواستار

کز قوام الدین تویی ملک جهان را یادگار

سی و شش سال است تا هستی بر آن مرکب سوار

کار د ر دست تو نیکوتر که هستی مرد کار

غرم نتواند گرفتن جای شیر مرغزار

تا به استحقاق شغلی بر کسی گیرد قرار

جاه باید بی قیاس و مال باید بی شمار

تا نباشد عقل جان در تن نباشد شادْخوار

تا نباشد ما ل دلها چون توان کردن شکار

فخر مردم زین چهارست و تو داری هر چهار

« لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوا لفقار»

تو نکوشی زانکه داری نایبی چون روزگار

خلق گیتی را شگفتی و تعجب چند بار

اندر آن صبر و سکون گر بود حیف و بردبار

زود گردد مست لیکن دیر گردد در خمار

هست گفتی با تو هر یک را مصاف و کارزار

عمرشان زیر و زبر شد خان و ما نشان تیر و تار

نیست کس را این خداوندی و جاه و اقتدار

تو زگیتی مگذر وگیتی به شادی میگذار

هر زمان گویند هر یک بر یمین و بر یسار

وی عدوی فخر ملک الاعتبار الا عتبار

باره و دیوار او چون قطب گردون استوار

هر کجا باری بود باقی چنین باشد حصار

چرخ با تو یکدل است و بخت با تو سازگار

بخت نپسندد که باشی مدتی در انتظار

گر ز بهر نعمت عقبی شوی پرهیزکار

ابر نتواند که از صحرا برانگیزد غبار

از سر کلک تو رشک آید صدف را در بحار

کلک عنبر بار تو بی زهر دارد شکل مار

تا میان سنگ و آهن نور پیدا شد ز نار

منعقد گشتند سیم نقره وَ زرِّ عیار

شیر و مار تو در آرند از سر خصمان دمار

وز تو چون نور قمر جاه خلایق مستعار

زان که خالق را تویی از خلق گیتی اختیار

حال من بنده چرا باید به ضعف و اضطر ار

زشت باشد جای دیگر رحلت من زین دیار

تا بود د ر مجلس ما روز و شب خدمتگزار

با خرد گفتم کلامُ اللیلِ یَمْحُوهُ النّهار

بنگر این دیبا که از وصف تو دارد پود و تار

در لباس قیمتی در یاره و در گوشوار

گاه د ر جشن خزان و گاه در جشن بهار

تا نه بس مدت به اقبال تو باشد صد هزار

روی در کاهش نهد لیل و بیفزاید نهار

بخت عمر دشمنت چون لیل باد اندر بهار

ایزد اندر هر مقامی رهنمایت باد و یار

وز تو تا روز شمار اسحاقیان را افتخار

در برت ماه طراز و بر کفت جام عُقار

خوشتر امروزت زدی و بهتر امسالت ز پار