تا که جز یزدان به عالم در نباشد کردگار

از جلال او همی دولت بماند جاودان

همچنان چون خاتم پیغمبران پیغمبرست

گر نبودی اختیار اندر خور شاه جهان

ور نبودی ذوالفقار اندر خور دست علی

ای شهنشاهی که هستی ملک را صاحبقران

مرغ را عدل تو دارد ایمن اندر آشیان

از مصافت تیره گردد روی گردون روز جنگ

گر بخواهی روز بار اندر فلک بندی سکون

شیرمردان را دل اندر طاعت آری روز جنگ

تو چو خورشیدی و عدل توست نوری بی ستم

هیچ کس دیدست خورشیدی که او بندد کمر

قصهٔ اسفندیار و رستم اکنون بیهده است

پیش ایوان تو هر روزی زمین بوسه دهند

گر به بیداری ببیند تیغ تو فغفور چین

دشمن تو گر حصاری سازد از پولاد و سنگ

با قضای بد همی ماند سر شمشیر تو

ای جهانداری که تا ایزد بناکرد این جهان

بر مراد توست کار از کارزار آسوده باش

تو به تخت پادشاهی بر همی گیری قدح

بندگان را هست کعبه درگه میمون تو

بندهٔ مخلص معزی بادیه بگذاشته است

من رهی از آفرین و مدح توگویم سخن

بخت من گردد جوان چون تو مرا گویی بیا

تا بود گردون گردان هفت و سیارات هفت

ماه بادت زیر دست و مهر بادت زیر مهر

از شهنشاهان تو داری نام و کام و مال و ملک