مشک و شنگرف است گویی بیخته بر کوهسار

طَبلهٔ عطارست گویی در میان گلستان

از زمین گویی برآوردند گنج شایگان

از شکوفه باغ شد مانندهٔ رخسار دوست

از گوزنان هست در هامون گروه اندر گروه

قمریان چون مقریان گشتند بر سرو بلند

گه کنار سبزه پر عنبر کند باد صبا

گر به لاله بنگری دارد پر از لولو دهان

گر چه پنهان است درگردون بهشت جاودان

تا به پیروزی و شادی اندرین خرم بهشت

سید شاهان مشرق ارسلان ارغو که هست

خسروی کاو را ز تسبیح کرام الکاتبین

بند دولت محکم است از عزم چون او پادشاه

شد متابع رایتش را آفتاب اندر مسیر

پشت ماهی سوده گردد هر کجا ساید رکاب

زهره ساقی زیبد اندر مجلس او روز بزم

مدح او بر خاک خوانی زر برون آید ز خاک

چون سمندش حمله آرد در میان رزمگاه

آب گردد پیش او گر آتشین باشد سلیح

رایت عالی کشید اندر خراسان از عراق

بدسگالان را ز بیم آتش شمشیر او

شد زمانه بر دل خصمان او مانند مور

ای بلند اختر شهنشاهی که حد ملک توست

صد نشان است از سُم شبدیز تو بر هر زمین

میش با عدل تو یابد زینهار از چنگ شیر

روزگار تو سزد گر بنده باشد هفت چرخ

یا سخایا نوش خوردن یا سواری یا نبرد

تا بَنات النَّعش را بر قطب گردون گردش است

تا شمار قطر باران کس نداند در جهان

تا به چین اندر ز صحف مانوی ماند اثر

شاد و برخوردار بادی در بهار و در خزان