گر ز حضرت به سوی خلد برین رفت پدر

ور به غرب اندر یک باره نهان شد خورشید

ور شجر در چمن ملک بیفتاد ز پای

ور شد از بیشهٔ دولت اثرِ شیر ژیان

ور ز آفاق بشد فرّخی فرِّ هُمای

ور شد از دور فلک زیر زمین بحر کرم

پسر فضل کریمی که به افضال و کرم

خواست از آفت و آشوب درین ماه نفیر

جامهٔ تعزیت افکند در آن ماه قضا

پیش یزدان به قیامت گله و شکر کند

بودنی بود و قلم رفت و چنان خواست خدا

از پسر هست به عقبی پدر افروختهٔ جان

ای امیری که تو را هست اَمارتْ زیبا

هم کریم بن کریم بن کریمی ز نسب

نام پیغمبر و جاه پدر امروز توراست

بود هم نام تو خیر بشر و فخر عرب

صدر فخری و نظامی به تو میراث رسید

پدر و جد تو کردند همهٔ کار به حق

ای چو خورشید به جوزا تو قبول ملکی

جسم شد ملت و تأیید تو در جسم روان

یافت میدان زرکاب و قدمت حشمت و جاه

درگهت کعبهٔ فخرست و کَفَت زمزم جود

خلق چون کشت بهارند و تو همچون مطری

مرهمی نه زکرم بر جگر خلق جهان

اندرین ملک به جای پدر خویش نشین

هرچه ممکن شود از عدل نظر باز مگیر

عذر بپذیرکه مدح تو نگفتم به کمال

چون تسلی و شگفتی و عبر جمع شود

تاکه باشد به زمین بر اثر هفت اقلیم

باد هفت اقلیم اندر خط فرمان ملک

از تو راضی به جنان جان خداوند شهید

همه آفاق به مهر تو سپرده دل و جان