شغل دولت بی خطر شدکار ملت با خطر

مشکل است اندازهٔ این حادثه در شرق و غرب

مردمان گفتند شوریده ست شوال ای عجب

سِرّ این معنی کنون معلوم شد از مرگ شاه

رفت در یک مه به فردوس برین دستور پیر

شد جهان پرشور و شر از رفتن دستور و شاه

این بلاها هیچ زیرک را نَبُد اَندر ضمیر

کرد ناگه قهر یزدان عجز سلطان آشکار

ای دریغا این چنین شاه و وزیری این چنین

شد به جیحون امر و نهی ارسلان سلطان هبا

دهر پر تَنبُل به جیحون با پدر شد قهر ورز

از وفات هر دو خسرو بر کنار هر دو آب

موج زد دریای غم تا شاه دریا دل بمرد

آن چه وهنی بود کز کیوان به ایوانش رسید

بود عدلش بیشتر هر روز با ما لاجرم

مملکت را ایمنی از ملک او پیوسته بود

داشت گیتی با بقای او دری اندر جنان

در سقر دود و شرر باشد بلی و اینک شدست

سالها کرد از هنرمندی سفر گرد جهان

از جهان امسال داد او را هزیمت روزگار

آفرید ایزد صدف در آب و دُر اندر صدف

اخاک را ازا چرخ گردون بار شد تا او گرفت

هست خورشید فلک تا روز حشر اندر محاق

در بصر از دیدن او تیرگی آید همی

خسرو اگر مستی از مستی به هشیاری گرای

تا ببینی امتی را خسته تیر قضا

تا ببینی باغ ملکت را شده بی رنگ و بوا ی ا

ملک بینی منقلب گشته ز گوناگون شگفت

ای دریغا شخص تو با جانور در زیر خاک

از تو والاتر که پوشد در جهانداری قبا

بی تو شاید گر نروید از زمین هرگز نبات

همچو اسکندر بپیمودی همه روی زمین

بر زمین چون پادشاهی برگرفتی کاستی

رفتی و بگذاشتی بر دیدهٔ من اشک خویش

چهره و اشکم ز تیمار تو شد چون زر و سیم

پر شکر بود از مدیح تو زبانم مدتی

نام و نان من بیفزودی و فرمودی مرا

خاطرم نظم فتوحت را گهر در رشته کرد

گر ز گیتی کرد فانی قهر یزدانی تو را

آن درختی کز فتوحت تا قیامت و رُسته گشت

تخت تو جای پسر کرد آن خداوندی که او

از تو در خلد برین جان پدر خشنود بود

با بشرکردی فراوان خیر در دار فنا

شخص پاک تو به خاک آمد سزای رحمتش

شاعر مخلص معزی با دعا و مرثیت