ای ز دارٍُالملک رفته مدتی سوی سفر

نرد ملک و نرد دولت باخته در یک ندب

برده در شام و بلاد روم بی رهبر سپاه

ملکهای شام را ترتیب داده یک به یک

از صف لشکر فکنده جنبش اندر دشت وکوه

در هوای عالم ازگرد سوارانت نشان

رادمردان را به طاعت درکف پیمانت دل

گر جهان را از جهاندارای و شاهی چاره نیست

درخور پیشی و بیشی از همه شاهان تویی

آن ظفرهایی که در یک سال شد حاصل تورا

در فتوح شام و روم امسال دیوان ساختم

چشم ما در روزگارت بیشتر بیند همی

فتحها یکسر خبرگشته است و فتح تو عیان

ایزد اندر شخص تو چندان هنر موجود کرد

هر هنرمندی که درگیتی هنر ورزد همی

ای بسا شاها که بر سر داشت تاج خسروی

ای بسا حِصنا که از کین تو شور و شر نمود

کین تو چون زلزله است و هرکجا قوت گرفت

تیغ تو در باغ پیروزی درخت نصرت است

هست بر عالم همایون همت تو چون همای

هست گویی تیغ تو در طبع چون سودای خون

کعبهٔ شاهان آفاق است عالی مجلست

خلق را از مهر دیدارت بیفزاید همی

بندگان پروردگان دولت و بخت تواند

کرد بر راه و رکاب تو نثار سیم و زر

یافته است از خدمت و مهر تو عالی دولتی

خسروا شاها هر آنچ از دین و دنیا خواستی

مدتی در هر زمینی در گشادی رزم را

در قدح زان گوهر پاکیزه دوشیزه خواه

هرچه هست اندر جهان از نیکی و شادی تو را است

تا که هفت اقلیم و چار عنصر بود اندر جهان

از بقای تو همیشه دولت و دنیا و دین