زین همایون تر به سال اندر نباشد شهریار

زین همایون اختیار و زین مبارک روزگار

اختران کرد از بروج چرخ پنداری نثار

لعبتان چین و کشمیر و بتان قندهار

در سرای فخر ملک امروز بنمود آشکار

وز عدم سوی وجود آمد بهاری پرنگار

در سجود آید جهان و در وجود آید بهار

بزمهای دلفروز و جشنهای شاهوار

وز قیاس این ندیدم هیچ جشنی نامدار

از معزالدین و از خواجه جهان را یادگار

شهریار آن به که باشد اصل او از شهریار

میزبانی چون نظام الدین کجا دیدی بیار

هم به جان خدمت نمای و هم به تن طاعت گزار

از کدامین همتی گنجد چنین ترتیب کار

کامران است او به فر پادشاه کامکار

قبلهٔ شاهان و تاج ملت و فخر تبار

بند ملک و دین بدان بند کمر گشت استوار

از سلیمان و علی انگشتری و ذوالفقار

آب بدعت رفت تا شمشیر او شد آبدار

گشت در زیر زمین از خاکساری خاکسار

یا زمین را آسمان در بر گرفت از بس غبار

زمهریر سرد بیرون آید از اجزای نار

سر بساید بر زمین بارگاهش روز بار

هر هنرمندی که بر اسب هنر گردد سوار

چون شود بر نیکخواهان جود او دینار بار

دست میکائیل دارد در یمین و در یسار

تا نه بس مدت دهد عدلش امان و زینهار

شیر شادُروان او شیر فلک گیرد شکار

آفتاب است او و اسبش آسمان اندر مدار

کآفتاب او یکی باشد هلال او چهار

وی ز عدل تو پدر خشنود در دارُالقَرار

وان که هست از تو عزیز او را که یارد کرد خوار

شیرِ غران خویشتن پنهان کند در مرغزار

ور تو خواهی در جهان باقی نماند یک حصار

شکرِ عدلِ تو ز بسیاری نگنجد در شمار

آتشی خواه از قِنینه بی دخان و بی شرار

بویش از مشک و عبیر و رنگش از گلنار و نار

گردد از فعلش سر مخمور بی رنج خمار

بر دل لاله است داغ از رشک او در لاله زار

تا شود رایت نشاط افزای و طبعت شاد خوار

روز روز توست، عالم را به بهروزی گذر

کدخدای تو چنین مجلس بسازد صدهزار

تا بباید روزگار و تا بماند کردگار

روزگارت باد چاکر کردگارت باد یار

بر سریر خسروی امسال تو بهتر ز پار