باز آمده به نصرت و فیروزی و ظفر

آن فتح و آن ظفر که تو دیدی به یک سفر

مدروس شد حکایت و منسوخ شد سمر

هر نامه کز فتوح تو خوانند مختصر

ممکن کجا شود که کند تکیه بر خبر

یک نهضت تو هست ز خاور به باختر

زیرست چرخ و دولت عالیت بر زبر

فرمان تو قضا شد و شمشیر تو قدر

در آسمان ستاره و در طبع تو هنر

پرداخته است تیغ تو گیتی ز شور و شر

در آفتاب ذره و در تیغ توگهر

وز عفو و خشم توست در آفاق نفع و ضر

اقبال را علامت و اِدْبار را اثر

صد شاه و شهر بسته میان و گشاده در

سرخ است خاک همچو طَبرخون و مُعْصَفَر

وز آب دیده گونهٔ بدگوی توست تر

هم آب دیده باشد و هم آتش جگر

سلطان شرق و غرب و شهنشاه بحر و بر

مشهوری از خلایق و مختاری از بشر

ارواح رفته باز رساند سوی صور

نعل سمند توست به سیر اندرون قمر

دولت غلام توست چه باید همی دگر

باز آمدنْتْ هست ز رفتن خجسته تر

اکنون به جام می طرب انگیز در حضر

گه پیش گل سپر بود و گاه گل سپر

گه زلف او به طبع سر اندر زند به سر

بستان قدح بر آن لب چون نوش و نوش خور

شادی توراست روز به شادی همی شمر