همایون و مبارک باد بر سلطان نیک اختر

جمال ملت باری ملکشاه فلک منظر

پناه گوهر آدم معز دین پیغمبر

ز مشرق تا در مغرب به حکم اوست هر کشور

زمین بحرست و ما کشتی و عدل شاه چون لنگر

که سلطان بندگان دارد چو نوشروان و اسکندر

که دیده است ای عجب شاهی به دل رحمت به کف کوثر

یکی مرغی است تیر شاه و مرگ دشمنانش پر

تن آن کس شود بی جان که دارد کین او در سر

همی بخشد جهان یکسان همی گیرد جهان یکسر

یکی در رزم بارد خون یکی در بزم بارد زر

ز دین عیسی مریم نگوید هیچکس دیگر

ز قیصر جان برد رهبان ز رهبان سر برد قیصر

چنین رایی توان کردن که را ایزد بود یاور

مرا خاطر صدف وارست و مدح شاه چون گوهر

برآید لؤلؤ از خاطر بتابد گوهر از دفتر

همیشه تا که از تاثیر گردون است نفع و ضر

دلش د ارندهٔ شادی سرش زیبندهٔ افسر

یکی چون روح بایسته یکی چون دیده اندر خَور

یکی جام می صافی یکی زلف بت دلبر