زلف سیه تو ای بت دلبر

گه چون زر هست و گاه چون چوگان

گاه از گل و ارغوان کند بالین

گه تابد و گه شود خَم اندر خَم

گه حلقه کند به گل بر از سنبل

هر کس که به او نگه کند بیند

زلفین تو را همی ستایم من

آن لب که به لون و رنگ او هرگز

لاله است و نهفته اندرو لؤلؤ

هر گه نگرم عقیق را ماند

هر بوسه کز او به قهر بستانم

خواهم که ز جان و دل کنم معنی

هر چند که هست وصف تو واجب

شاه همه خسروان معزالدین

شاهی که ز دین و اعتقاد او

اندر عرب و عجم ز نام او

مدحش همه خلق را چو بسم الله

جسم عدوش چو آبگیر آمد

ای شاه جهان تویی در این گیتی

در مدت شصت روز با نصرت

از مغرب تاختی سوی مشرق

چون یأجوجَند لشکرِ خصمت

تو حیدری و سپاه بدخواهت

ویران شود از تو قلعهٔ دشمن

گرچه عدوی تو هست در قلعه

گرچه رسن ای ملک دراز آید

تا خورشیدست داور گردون

تو شاه ملوک و خسرو عالم

بخت تو بلند و رای تو عالی