عید عرب و سنت و آیین پیمبر

سلطان بلند اختر ابوالفتح ملکشاه

فرمانش کشیدست خطی گرد جهان در

از نامه و نامش همه اسلام مزین

فخر پدران است به او تاگه آدم

بی طاعت او شاخ سعادت ندهد بار

پیروزی شاهان بود از اختر دولت

ای تیغ گهردار تو از فتح مرکب

نازیدن شاهان بود از افسر و خاتم

رای تو سپهر است و دلت چشمهٔ خورشید

خار از نم باران سخای تو شده گُل

گردد به یک انعام تو رنجور تن آسان

در ملک نبودست جهان را چو تو خسرو

هم در عرب آثار تو گشته است مهیا

چون مهر که از شرق گراید سوی مغرب

گه رایت عالی بری از بلخ به بغداد

رایات تو اندر ری و از نام خطابت

تاریخ فتوح تو درست است و حقیقت

شد خاطر ما چون فلک و مدح تو کوکب

هستیم ز مَدحَت همه افروخته خاطر

تا شعلهٔ آذر نشود قطرهٔ باران

با امر تو تقدیر قَدَر باد موافق

شاهان جهان رای تو را گشته متابع

عید تو همایون و همه روز تو چون عید