فرخنده باد عید شهنشاه دادگر

صاحبقران عالم و دارندهٔ زمین

شاهی که هست در شرف و اصل خویشتن

سلطان عادل است و جهان جمله آن اوست

بگشاد بخت فرخ او پّر و بال خویش

عالم به دست اوست گمان می برم که هست

بس شاه و میرلشکر و بس خصم جنگجوی

آن شاه شد مسخر و آن میر شد رهی

شاها تو را خدای هنر داد و بخت نیک

با جان بی بصر نبود هیچکس عزیز

خواهد که جان خویش فروشد به زرّ و سیم

دیدار توست حج همه خلق روز عید

از صد هزار حج پذیرفته بهترست

گرچه ز بهر طاعت و خشنودی خدا

پیش تو آمدی به زیارت هزار بار

عیدت به فال نیک بشارت همی دهد

بر خور همی ز شادی و شاهی و خرمی

جاوید شاد باش و خداوند و شاه باش

کین توز و دین فروز و طرب ساز و خصم سوز