تا بنفشستان جانان گرد لالستان بود

تا دل عشاق را رویش همی آتش دهد

تاب زلفش تا همی پیدا بود بر عارضش

زلف او ماند به چوگان و زنخدانش به گوی

با پری ماند نگارم گر پری را هر زمان

ماه در مجلس بود هرگه که در مجلس بود

سرو و مه را عاشقان بسیار خیزدگر چنو

فتنهٔ جانان منم زیراکه دارم عشق او

گر همی دیدار جانان شادی جان آورد

سایهٔ یزدان که از عدل آفتاب عالم است

پادشاهی بر معز دین و دنیا وقف شد

هرچه هست از پادشاهی گر شود چون نامه ای

تا روان است و روا بازار عدل شهریار

لشکر اندر نعمت و دولت به کام و بخت رام

بیشه بر شیران ز بیم شاه باشد چون حصار

پیش شمشیرش چه جای سد اسکندر بود

چون ببخشد روز بزم و چون بکوشد روز رزم

از دل و جان هرکه سر بر خط شاهنشه نهد

بیم شمشیرش نباشد گر برد فرمان شاه

هرکجا خوانند شاهان نامهٔ فتح ملک

کی بود چون فتح سلطان داستان کودکان

شهریارا تیر تو بر سنگ و سندان بگذرد

از سر پیکانت بدخواه تو نتواند گریخت

در شهنشاهی تو را یزدان ز عالم برگزید

روم و ترکستان تو را رام است و در سال دگر

بندهٔ مخلص معزی را به فر بخت تو

عنصری محمود را گفته است شعری همچنین :

آن قصیده شاعران را گر نگار دفترست

تا که در تازی محرم باشد از پیش صفر

رایت ملکت چنین خواهم که بی غایت بود

عهد تو خواهم که چون رضوان بیاراید جهان