به تو دست می سایم و جهان را درمی یابم،

به تو می اندیشم

و زمان را لمس می کنم

معلق و بی انتها

عُریان.

می وزم، می بارم، می تابم.

آسمانم

ستارگان و زمین،

و گندمِ عطرآگینی که دانه می بندد

رقصان

در جانِ سبزِ خویش.

□

از تو عبور می کنم

چنان که تُندری از شب. ــ

می درخشم

و فرومی ریزم.

۱۹ مردادِ ۱۳۵۹