آنکه می گوید دوستت می دارم

خنیاگرِ غمگینی ست

که آوازش را از دست داده است.

ای کاش عشق را

زبانِ سخن بود

هزار کاکُلی شاد

در چشمانِ توست

هزار قناری خاموش

در گلوی من.

عشق را

ای کاش زبانِ سخن بود

□

آنکه می گوید دوستت می دارم

دلِ اندُه گینِ شبی ست

که مهتابش را می جوید.

ای کاش عشق را

زبانِ سخن بود

هزار آفتابِ خندان در خرامِ توست

هزار ستاره ی گریان

در تمنای من.

عشق را

ای کاش زبانِ سخن بود

۳۱ تیرِ ۱۳۵۸