شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
بدرود
احمد شاملو
احمد شاملو( هوای تازه )
151

بدرود

برایِ زیستن دو قلب لازم است
قلبی که دوست بدارد، قلبی که دوست اش بدارند
قلبی که هدیه کند، قلبی که بپذیرد
قلبی که بگوید، قلبی که جواب بگوید
قلبی برای من، قلبی برای انسانی که من می خواهم
تا انسان را در کنارِ خود حس کنم.
دریاهای چشمِ تو خشکیدنی ست
من چشمه یی زاینده می خواهم.
پستان هایت ستاره های کوچک است
آن سوی ستاره من انسانی می خواهم:
انسانی که مرا بگزیند
انسانی که من او را بگزینم،
انسانی که به دست های من نگاه کند
انسانی که به دست هایش نگاه کنم،
انسانی در کنارِ من
تا به دست های انسان ها نگاه کنیم،
انسانی در کنارم، آینه یی در کنارم
تا در او بخندم، تا در او بگریم...
خدایان نجاتم نمی دادند
پیوندِ تُردِ تو نیز
نجاتم نداد
نه پیوندِ تُردِ تو
نه چشم ها و نه پستان هایت
نه دست هایت
کنارِ من قلبت آینه یی نبود
کنارِ من قلبت بشری نبود...
۱۳۳۴