تارهای بی کوک و

کمانِ بادِ ولنگار

باران را

گو بی آهنگ ببار!

غبارآلوده، از جهان

تصویری باژگونه در آبگینه ی بی قرار

باران را

گو بی مقصود ببار!

لبخندِ بی صدای صد هزار حباب

در فرار

باران را

گو به ریشخند ببار!

□

چون تارها کشیده و کمانکشِ باد آزموده تر شود

و نجوای بی کوک به ملال انجامد،

باران را رها کن و

خاک را بگذار

تا با همه گلویش

سبز بخواند

باران را اکنون

گو بازیگوشانه ببار!

۲۶ دیِ ۱۳۵۵

رم