به هوشنگ گلشیری

قناری گفت: ــ کُره ی ما

کُره ی قفس ها با میله های زرین و چینه دانِ چینی.

ماهی سُرخِ سفره ی هفت سین اش به محیطی تعبیر کرد

که هر بهار

متبلور می شود.

کرکس گفت: ــ سیاره ی من

سیاره ی بی همتایی که در آن

مرگ

مائده می آفریند.

کوسه گفت: ــ زمین

سفره ی برکت خیزِ اقیانوس ها.

انسان سخنی نگفت

تنها او بود که جامه به تن داشت

و آستینش از اشک تَر بود.

۱۳۷۳