من دل به دریا می‌زنم در جستجوی گوهری

از كودكی در كوچه‌های خاكی و بر بام‌ها

من سال‌ها در راه دین این سو و آن سو می‌زدم

در بازگشت از مدرسه هر روز از صحن حرم

پیدا نكردم یار خود رفتم پی بازار خود

از درس و بحث و مدرسه چیزی نشد پیدا مرا

نابود كرده جنگل و دریا و كوه و دشت را

انسان به جای سادگی پیچیده اندر وهم خود

ذرات بنیادین این اشیاء گوناگون یكی

از یك دوتا وز دو سه تا از ذره‌ها پیدا شده

من هفت‌كوه و هفت‌دشت و هفت‌شهر عشق را

هفت آسمان را گشته‌ام صد ماه تابان دیده‌ام

اما ندیدم ماه خود پیدا نكردم راه خود

آخر به دام افتاد دل عاشق شد از كف داد دل

ای دلبر فرخنده پی رد حقیقت تا به كی