468
قمار عاشقانه
قدحی است دست یارم مه چارده نگارم
كه ز مستی اش ندارم سر آنكه سر گذارم
دل من پر از شراره ز غم تو ماه‌پاره
نشود به هیچ چاره دل تنگ بی‌قرارم
دف و نی زدند جانا همه می زدند جانا
به تو هی زدند جانا كه برقص گرد یارم
سر مست و ساق سیمین قد سرو و زلف پر چین
دل سیر و سرد و سنگین همه جمع در نگارم
چه خوشست روز و حالم چه نكوست بخت و فالم
همه جا به این ببالم كه تو كرده‌ای شكارم
همه رفت دانه دانه به قمار عاشقانه
شده خالی‌ام خزانه و خمار یك قمارم
سیه‌ام ولی تو نوری چه كنم زمن تو دوری
تو پر از خصال حوری نتوانمش شمارم
پر دام و پرتگاه و به كمین نشسته دشمن
بلدی و پیر راهی به تو خویش می‌سپارم
شده اختیار جبرم و به سر رسیده صبرم
پر اشك مثل ابرم به كجا روم ببارم
قفس مكان گسستم چو تو جاودانه مستم
تو منی و من تو هستم كه حقیقت از تو دارم