عاقل بُدم و دانا بی پا و سرم كردی

از عاشقی و مستی خونین جگرم كردی

با امر تو بخشیدم در خود نگرم كردی

زان نیز بریدم دل، تو در به درم كردی

ما را ز غلامان درگاه حرم كردی

وز خانه خود جانا روزی به درم كردی

تنها به تو دل بستم پر شور و شرم كردی

از آخرت و دنیا تو كور و كرم كردی

هر روز تو را دیدم دیوانه ترم كردی

صد شُكر، مرا فارغ زین درد سرم كردی

بركندی و آزاد از این مختصرم كردی

چون باد كه می‌آید از باخترم كردی

وانگه سبك و آزاد چون كاه و پرم كردی

بی‌رنگ در این رقص شب تا سحرم كردی

از گنبد مینایی ناگاه برم كردی

در جایگه وحدت، خود مستقرم كردی

مس بود وجود من برتر ز زرم كردی