پیری ز جنس باران آمد به خوابم امشب

با یک اشاره شوری در دل به پا نمود و

غرق عرق بسوزم همچون تب شقایق

صد پیچ عقل و دانش از ذهن من گشوده

آن بیکران یکانه محدودیت ندارد

من چاره ای ندارم جز عشق روی ماهش

آنقدر مست اویم کز خود خبر ندارم

برداشت پرده ها را دیدم که نیستم من

هر دو جهان نهفته در خال هندوی او

شب غرق نور او شد خرم ز شور او شد

عشق و محبت از او جاری است در حقیقت