پسری غرق تماشای بتی عربده جوست

مات کیش رخ زیبای مهی خوش بر و روست

عشق او داغ شده

و دلش پر هیجان، های و هوست

دوری اش باعث تنگی دل مرد جوان

دوری اش باعث کج خلقی او

و فراقش سبب تندی خوست

این همه آتش سوزان ز چه روست؟

تو بگو جان دلم

تو بگو خوردن این باده نکوست؟

□

عشق یک مرد به زن

گرچه یک عشق مجازی است ولی

سایه عشق حقیقی به خداست!

عشق دیرینه به دوست!

□

هر دو مستلزم دوری نگار

و فراق و غم جانسوز جداییش ز یار

چشم عاشق به ره

دل و جانش بیمار

نیست یک لحظه رها

فکر و ذهن عاشق

ز غم دوری دوست

و دلش خسته و زار

بسته انگار همی راه گلوست

پای او بسته به زنجیر همی بافته از پیچش یک سلسله موست

پی او می گردد

جستجو کوی به کوست

□

او فتاده است ز خواب و خور خویش

مست عشق است و به دستش قدح و جام و سبوست

همه ابعاد وجودش پر شور و شر اوست

پر شوق و پر امید وصال

همه ذهنش پر اندیشه اوست

□

شور و شوقش که از حد می‌گذرد

وقت و هنگامه وصل است کنون

وقت دیدار بت عربده جوست

□

نکته اما اینجاست

آن مریدی که اطاعت کند از مرشد خویش

چونکه آن پیر بنوشیده شرابی ز خم وحدت دوست

و خدا هر دم و هر جا با اوست

بی‌نیاز است ز هجران و فراق

دانی این سادگی ره ز چه روست؟

«بندگی» شاه‌کلید در این گنجینه است

بهره از فیض خداوندی پیر

همه از یک منبع، همه از جانب یار مهروست