143
دریا
تو را گم کرده ام جایی شبی اندر دل دریا
نمی خواهم بدون تو فراغ ساحل دریا
نمی ترسد ز جان خویش این مجنون و می رقصد
بر امواج خروشان و مخوف قاتل دریا
من از آبم تو چون ماهی و مد رخ داده در جانم
شده جذب تو ذراتم چو سطح مایل دریا
به سان قطره با رود حوادث جاری ام سویت
به دلتای فنا روزی شوم من نایل دریا
بشویم قلب خود را از غبار عالم خاکی
شوم عاری ز ناپاکی که باشم قابل دریا
تمام قطره ها روزی به دریا باز گردند و
نماند قطره بیرون از وجود عادل دریا
من از هجرت پریشانم ندارم صبر و آرامی
به بویت می زنم هر شب دلم را در دل دریا
تو فرمودی حقیقت فاضل الدین است اما من
ندارم قطره ای حتی ز علمت فاضل دریا