گرندادی آرزوی وصل جانان ،جان مرا

سرومن آغشته دراشک جگرخون من است

نیست فرقی درمیان شخص من با سایه ام

حال من چون پیر کنعان شد کنون چون بینمت

جامه جان چاک شد در وادی عشق وهنوز

همچو من یارب که گردد بی نصیب از وصل یار

این که با مردم مدارا می کنم از بهر توست

خانه من گلخن وفرش من از خاکستر است