140
شمارهٔ ۵۴ - عدل مزدک پایداری عشق!
بغیر عشق نشان از جهان نخواهد ماند
بماند عشق ولیکن جهان نخواهد ماند
خزان عمر من آمد بهار عمر تو شد
بهار عمر تو هم ای جوان نخواهد ماند
بزیر سایه دیوار نیستی است سرم
رهین منت هفت آسمان نخواهد ماند
بدانکه مملکت داریوش و کشور جم
بدست فتنه بیگانگان نخواهد ماند
برنجبر ببر از من پیام کز اشراف
دگر بدوش تو بار گران نخواهد ماند
بکار باش، مده وقت را ز کف من بعد
مجال و وقت بعاجز کشان نخواهد ماند
گدای کوی خرابات را بشارت ده
هم عنقریب شه کامران نخواهد ماند
بماند از پس سی قرن عدل مزدک لیک
بغیر ظلم ز نوشیروان نخواهد ماند
بگو بعارف بی خانمان خانه بدوش
که جز خدا و تو کس لامکان نخواهد ماند