پارتی زلف تو از بسکه ز دلها دارد

کاش کابینه زلفت شود از شانه پریش

بکه این درد توان گفت که والاحضرت

بخت یار است ولی بخت بد آنجاست که یار

فکر روز بد خود کن مکن آزار کسی

دارم امید شود دار مجازات بپا

گر بحق گوئی حرف تو کسی پی ببرد