ز راه قدر و محل باستاره باشد جفت

که دست قهر تو آن را به نوک نیزه نسفت

که پیش رای تو پیداست رازهای نهفت

دگر دو شب به یکی جایگه توانم خفت

مرا ز حادثه صد گل به تازگی بشکفت

چه شکرها که من از روزگار خواهم گفت