هر لحظه دست فکرت تو در کشد نقاب

طاووس وقت جلوه نماید کم از غراب

ممکن بود که رخنه شود تیغ آفتاب

بر چشم دشمنانت نیارد گذشت خواب

بشنو ز من سؤالی و تشریف ده جواب

کاسیب آن عمارت عالم کند خراب

در بند آن نشد که خطا گفت یا صواب

با من چرا ز وجه دگر می رود خطاب

بر ساعتی که من به هنر کردم انتساب

بر من به نیم جو چو فکندم درین عذاب

از آب دیده شربت و از خون دل شراب

تن در دهم به آنک نه نانم بود نه آب

هم من ز جان بر آیم و هم خسرو از ثواب