هچو عم سلطانی و همچون پدر سلطان نشان

فرصتی باشد جهان را زین نکوتر در جهان ؟

در پناه دولت فرمان روای انس و جان

حضرتش را طارم افلاک زیبد آستان

وانک دور افکند عدلش خم ز ابروی کمان

نکته ای از لفظ او سرمایه دریا و کان

داده عدلش در ممالک مژده امن و امان

دهر نازاده چنو فرمانده گیتی ستان

بر سر بام جلالش چون زحل صد پاسبان

وی همای همتت را برج برجیس آشیان

عدلت از رحمت جهان را دایه ای بس مهربان

چون قدر همواره بر آفاق فرمانت روان

چون عرق بیرون تراود مغز خصم از استخوان

آفتاب انجا شرارست آسمان آنجا دخان

ملک را دل بر تو می باید نهادن جاودان

تا تو را بیند به دست دیگری ندهد عنان

در سخا چون حاتمی در عدل چون نوشین روان

نیست اندر پرده غیب از دلت رازی نهان

تا کند تیغ تو دفع فتنه آخر زمان

بعدازین در سایه عدل تو باز افتد ستان

گرگ در باب مصالح راز گوید با شبان

قهرت اندر دیده دشمن همی کارد سنان

آسمان را ماند انگشت تحیر در دهان

تا بماند نوبت عالم تو با عالم بمان

هم نکو عهدی بحمدالله و هم صاحب قران