هر گز صبا ز زلف تو یک تار نشکند

جز در مثال بردن خطی ز عارضت

دعوی خوبی تو چو باطل نشد به خط

در کیش غمزه تو شد انداختن حرام

بیمار نرگس تو چو مایل به خون ماست

نبود دمی که در قدمت از پی نثار

تو با دل چو سنگ و مرا راه صبر پیش

یک بوسه از لب تو به یک جان توان خرید

روزی به لطف در رخم آخر نظر کنی

اعنی کف جواد شهنشه که جاه او

ای خسروی که تا ز نهم چرخ نگذرد

بی مایه مجاهز خلق تو باد صبح

الاّ به بوی لطف تو مشاطه چمن

بر نردبان رفعت تو وهم کی شود؟

با جود بی دریغ تو نسبت درست کرد

عهدی که با تو بست سعادت به هیچ دور

شاخی که سایه داری خلقش دهد خدا

در خانه ای که گرز تو کوبد در اجل

با تو کدام خصم نهد رو به کارزار؟

کوس تو زخمه نکند تا صدای کوه

زنهار!نیزه تو چه ماری است کز زبانش

تیغ تو صف دشمن و حکم تو دست چرخ

شب نگذرد که صورت قهرت خیال خواب

حاضر به خوان مکرُمتت کی شود طمع؟

پشت فلک ز بهر ربودن کجا خمد

هرصبح جز برای سر افسار ابلقت

شاها اگر چه پایه فضل مرا رواج

جز بهر نظم زیور مدح تو هر نفس

تا نقش بند کسوت این چار کارگاه

دایم اساس عمر چنان بادت استوار