که هریکی به دگرگونه داردم ناشاد

زمن مپرس که این نام بر تو چون افتاد ؟

کسی که باز شناسد همای را از خاد

که آتش از چه نهادند در دل فولاد؟

صبا چگونه بپیر است طره شمشاد ؟

که آدمی ز چه پیدا شد و پری ز چه زاد

تو خواه در همدان گیر و خواه در بغداد

خوشا فسانه شیرین وقصه فرهاد

همان جفای پدر بود و سیلی استاد

که چند گونه کشیدم ز دست او فریاد

نمی کند پس از آن تا تواند از من یاد

بضاعتی که توان ساختن از آن بنیاد

ز رنگ و بوی کسان خانه هوس آباد؟

مرا از آن چه که سیمین بری است در نوشاد ؟

که شرح درد دل آن نمی توانم داد

که بنده خوانم خود را و سرو را آزاد

گهی خطاب کنم مست سفله ای را راد

که هیچکس شَبَه یی در کنار من ننهاد

که جز ز دیده دگر آبم از کسی نگشاد

مرا رسد که رسانم بر آسمان فریاد

چو نای حاصل فریاد من شود همه باد

هزار بنده و چاکر چو کیقباد و قباد

حساب هفت فلک چون یکی است از هفتاد

چو دایگان عروس از حریصی داماد

که این ضعیف نهادست و آن قوی والاد

به پای خدمت و طاعت ببایدش استاد

خداش در همه وقتی معین و حافظ باد