خسرو پیروز بخت نصرة دین است

مرکب دوران او همیشه بزین است

خسرو انجم کمینه قلعه نشین است

دامن افلاک پر ز دُرّ ثمین است

نام بزرگش همیشه نقش نگین است

هرچه در احشای برّ و بحر دفین است

هر چه پس افکنده شهور و سنین است

پایه قدرش فراز چرخ برین است

صدره چندانک طول وعرض زمین است

دولت واقبال بر یسار و یمین است

پای زدرگاه او که حِصن حصین است

فرّ الهی است آن نه نور جبین است

مغز فلک همچو ناف آهوی چین است

پیشگه چرخ صف باز پسین است

لاف زسر پنجه کار شیر عرین است

پیش وپسش چون قضای بد به کمین است

لاجرمت روز و شب خدای مُعین است

کانچه به کارآید از زمانه همین است