از چه رو خاک سیه گردون به فرق ماه کرد

از چه رو بر نیل ماتم زد لباس عافیت

این چه صورت بود کز هر گوشه زرین افسری

چیست افغان غلامان شه باقی مگر

پشت نه گردون ز کوه محنت ما بشکند

جای آن دارد که همچون بندگانش آسمان

باز اگر آرد به گردش جام زرین آفتاب

ور کند دیگر ثریا خنده دندان نما

هست این بزمی که عمری عنبر تر ریختند

این حریم خسروانی را که می پاشند کاه

وین بساط پادشاهی کاندر او ریزند اشک

روز محشر هم عجب کز خاک سر بیرون کنند

چون علم ای سرفرازان فوطه در گردن کنید

دود بر می خیزد از مشعل به آن آهن دلی

شب بسوزید و چو شمع مرده روز از مسکنت

رو بتابید آتشین رویان ز گلشن بعد از این

شاه باقی کو ز عالم رفت عمر میر باد

تا چو زنجیر است موج آب در پای چنار

در دبیرستان گردون تا نشان یابد ز تیر