شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۴۴
وحشی
وحشی( رباعیات )
133

رباعی شمارهٔ ۴۴

آن شمع که دوش بود تب تا سحرش
صحت پی رفع تب در آمد ز درش
تب از بدنش راه گریزی می جست
فصاد جهاند از ره نیشترش