خوش صید غافلی به سر تیر آمدست

روزی به کار تیغ تو آید نگاه دار

کو عشق تا شوند همه معترف به عجز

عشقی که ما دو اسبه ازو می گریختیم

ملک دل مرا که سواری بس است عشق

در خاره کنده اند حریفان به حکم عشق

بی لطفیی به حال تو دیدم که سوختم