خوار می کن ، زار می کش، منتت بر جان ماست

چشم ظاهر بین بر آزار است وای ار بنگرد

ترک ما کردی و مهر و لطف بیعت با تو کرد

بی رضای ماست سویت آمدن از ما مرنج

بر وجود ما طلسمی بسته حرمان درت

تلخ داروی است زهر چشم و ترک نوشخند

عقل را با عشق و عاشق را به سامان دشمنیست