ولیک تیغ تغافل نه آنچنان تیز است

به اعتماد نگه های رغبت آمیز است

علاج رنج تغافل دو روز پرهیز است

به ما بخند که خوش بازیت به انگیز است

دلم که بستهٔ آن طرهٔ دلاویز است

که بخت شور به ریش جگر نمکریز است

حریف کوهکنی نیست آنکه پرویز است

تو این مبین که عنان بر عنان شبدیز است

در انتظار ثمر زان نهال نوخیز است