ز بسکه بی تو خورم خون دل پیاله پیاله

ز دست یار کشیدن میان لاله پیاله

به دیر رو که پر است از می دو ساله پیاله

شبی که بادهٔ روشن مه است و هاله پیاله

چه شد که بر سر نرگس شکست ژاله پیاله

که لاله می دهد و می خورد غزاله پیاله

که کرده اند به او در ازل حواله پیاله