شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل ۲۱۹
وحشی
وحشی( غزلیات )
106

غزل ۲۱۹

پرسیدن حال دل ریشم بگذارید
یک دم به غم و محنت خویشم بگذارید
یاران به میان من و آن مست مییید
گر می کشد آن عربده کیشم بگذارید
روزی که برید از ره این کشته عشقش
آنچه از دو سه روز از همه پیشم بگذارید
وحشی صفتم جامهٔ سد پاره بدوزند
چسبیده به زخم دل ریشم بگذارید