عشق کو تا شحنهٔ حسرت به زندانم کشد

بر در میخانه من خواهم که آید غمزه مست

پر نگاهی کو که چون بر دل گشاید تیر ناز

سرمه ای خواهم که جز یک رو نبینم ، عشق کو

گلشن شوقی هوس دارم که رضوان از بهشت

وعده گاهی کو که چون نومید برخیزم ز وصل

در کدامین چشم جویم آن نگاه بردگی

آن غزالی را که وحشی خواهد ار واقع شود