بلبلی را که همین با گل بستان کار است

غرض از بودن باغ است همین دیدن گل

چمن و غیر چمن هر دو بر آن مرغ بلاست

خود چه فرق است از آن خار که بر چوب گل است

زحمت خار بود راحت بلبل اما

هر چه جز گل همه خار است چو بلبل نگرد

گو خسک ریشه در آن دیده فرو بر که چو یار

دارم از شش جهت آوازه حرمان در گوش

لن ترانی همه را دیدهٔ امید بدوخت

پرده ای نیست ولی تا که شود محرم راز

شرط عشق است که گر یار بگوید که مبین

هر که را جان به رضای دل یاریست گرو

آرزوها بزدا تا نگری جلوه حسن

هست موقوف غرض رد و قبول و بد و نیک

جنس بازارچهٔ عشق نباشد مطلب

مشرک عشق بود بلهوس کام پرست

هست در مذهب ما کافر از آن مرتد به

من یکی گویم و جاوید بدین اقرارم

اله اله چو یکی مظهر آثار دو کون

میرمیران که کمین رایتش از آیت شان

در بنایی که کند جنبش از آن رای مصیب

پیش دستش که همه افسر عزت بخشد

نقل حکمش نه همین مرکز کل دارد و بس

لامکان نیست به جز عرصه گه مضماری

کهکشان نیست به جز منتسخ تو ماری

خیمه جاه ترا در خور اجزای طناب

قطره ای ریخت ز ابر اثر تربیتت

سینهٔ صاف تو و آن دل پوشندهٔ راز

قهرمانیست غضب پیشه جهان را سخطت

از نهیب تو نه تنها سر ظالم شده نرم

چشمهٔ قهر تو را این یکی از بلعجبی است

در تن آن که فلک زهر عناد تو نهاد

در کمانی که کشد تیر خلاف تو عدو

باز را خون خورد از صولت انصاف تو کبک

بیخ آزار بدینگونه که انصاف تو کند

شاخ گل لرزد از این بیم که عدلت گوید

چرخ گوید چه کشم پیش تو درهای نجوم

دهر گوید منم و بحر وجودی کان بحر

لامکان را پس ازین پرکند از منظر کاخ

یا مرنجان به رکاب زر خود کابلق چرخ

خانه زادیست کهین قلزم احسان ترا

آرزوی دل کس را به زبان نیست رجوع

در نظر حزم ترا آمده چون آتش طور

نسخه خواهش دلهاست برات کرمت

داورا بلبل دستان زن معنی وحشی

در ازل جز به دعای تو صفیری نکشید

بود دایم به دعای تو و تا خواهد بود

تا چنین است که بی پاس نماند محفوظ

باد حزم تو نگهبان جهان کز پی ملک