شد از میان منی و جلوه کرد نحن هو

مه آشکار شود ابر چون شود یک سو

هلال وار چو بنمود گوشه ابرو

که مست می شود از من شراب و جام و سبو

که خالی از تو نبینم به خویش یکسر مو

ولی به کس نتوان گفت رازهای مگو

به کوی دوست کسی را که نیست خلق نکو

که عاقبت شود از رشته وصال رفو

رضای دوست چو خواهی مراد خویش مجو

ولی خلاف شریعت مپوی یکسر مو

که سوی کعبه وحدت چو وحدت آرد رو