ِمه در لندن بومی ست

غربت در من

در زمستان توریست اول مه را می بیند

و بعد

باغ وحش

و برج لندن

غروبها وقتی به اطاقم در الزکورت برمی گردم

جاده ی مخّدر ِ مه

حافظه ی قدم هایم را مخدوش می کند

و من تلو تلو خوران ساختمان اداراتی را تنه می زنم

که با وجود عشق عظیم شان به مستعمرات آفتابی

اسم مرا غلط تلفظ می کنند

□

لندنی ها با ِمه می زیند

و با آفتاب عشق می ورزند

یک روز که روی سکّوی مترو قدم می زنی

با انتظار "خط کمربندی" در چشمانت

مردم را می شنوی به هم می گویند

«چه روز آفتابی قشنگی، اینطور نیست؟»

تو به طرف بالا نگاه می کنی و می بینی

سقف دارد روی سرت فشار می آورد