در دور دست

قویی پریده بی گاه از خواب

شوید غبار نیل ز بال و پر سپید

لب های جویبار

لبریز موج زمزمه در بستر سپید

در هم دویده سایه و روشن.

لغزان میان خرمن دوده

شبتاب می فروزد در آذر سپید

همپای رقص نازک نیزار

مرداب می گشاید چشم تر سپید.

خطی ز نور روی سیاهی است:

گویی بر آبنوس درخشد رز سپید

دیوار سایه ها شده ویران

دست نگاه در افق دور

کاخی بلند ساخته با مرمر سپید.