یاد تو

ماه را دیدم که ابر نصف رخش پوشانده بود

یاد تو کردم که مو بر صورتت افتاده بود

سهیل سلطانپور

دل داده

دل به رخسار تو دادم ز جهان سیر شدم

گرچه هستی ز فراقت ، دگر پیر شدم

من مجنون ، دل به تو دادم به چه سان

تویی جان و جهانم به تو دل گیر شدم

دریا

دریا ز زیبایی خورشید به ساحل نشت

نگاهی بست به خورشید دلی بست

دریا ز عشق خورشید خوروشان شد

چو شب آمد دریا پریشان شد

حال دریا جزرومد خواهد کرد

ساحل آرام را ویران خواهد کرد

شب کور گرگ و میش شده است

عمق دریا دلتنگ خورشید شده است

ماه من

یادگار دادم قلبم را به تو

هرچه گویم کم گفتم در باب تو

خاطراتت ماندگار ماند در ذهن من

گرچه دورم ز تو ای ماه من

آرامش نگاه

دوش چشمم به نگاهت افتاد

یادم آمد که بزرگی می گفت

عشق بی مرز

پرستشگاه تو را میخواهم

عشق بی مرز تو را میخواهم

رفت

چو برفتی ز برم ، برم زتو نام و نشان

چو بگفتی نیستی ، نیست کسی در بر ما

همه رفتند، وای به حال دگران و دگران

هر چه گویم حرف بیخود، نیست گوش شنوا

گیسو گندمی

گیسو گندمی در باد با نجوا

دیدم دو برگ زیتون در صحرا

مرزی حاوی لبخند پایان عزا

نفهمیدم

ساحلی دارد همچو ابرویی

مرا غرق خودت کردی نفهمیدم

نفهمیدم نسیم آید چُنین مویی؟

نگاه اول

تا دیدم تو را قند در دلم آب شد

گویا در نگاه اول عشق باب شد

چشمانم مات تو وُ تو مبهوت منی

زیر لب گفتم تو یار محبوب منی

دلبر شیرین

خدایا مگر تو مهرش را در دل نیفکندی

چرا پس دلبر شیرین ندارد به ما میلی

soheilsnr

شعرها (19)

محتواها (0)