نگاه دار که عمری به راهِ چون تو سواری

به لوح سینه خیالم کشیده نقش عزیزی

کرم نما و فرودآ که پیش دیدهٔ حیرت

چو واگذاشته ام خلق را ز خویش به عمری

چنان به بوی تو دارد تنم هوای شکفتن

به خنده گفتی اگر جز تو را عزیز بدارم