سال ها پیش ازین به من گفتی

گونه ام گرم شد ز سرخی ی ِ شرم

باز دیروز جهد می کردی

سرد و بی اعتنا تو را گفتم

ذره های تنم فغان کردند

جز تو نامی ز کس نمی آرد

تا گلویم رسید فریادی

جز تو، دانند عالمی که مرا

لیک خاموش ماندم و آرام

تا تپش های دل نهان ماند

در نگاهم شکفته بود این راز

لیک تا پوشم از تو، دیدهٔ من

«دوستت دارم و نمی گویم

زانکه می دانم این حقیقت را