در پس آن قله های نیلفام

شام بهت آلود می آید فرود

راست گویی در افق گسترده اند

نقش های مبهمی آمد پدید

آتش انگیزان مرموز سپهر

ابرها چون شعله ها و دودها

می رباید آسمان لاله رنگ

زهره همچون دختران عشوه کار

بی خبر از ماجرای آسمان

سروها و کاج های سبزگون

سبز پوشان کرده بر سر ، گوییا

سودهٔ شنگرف می پاشد سپهر

مسجد و آن گنبد مینایی اش

در کنارش نیلگون گلدسته ها

در سکوت احترام انگیز شام

این صدا پیغام مهر و دوستی است

گوید : ای مردم ! به جز او کیست ؟ کیست

هرچه خوبی ، هر چه پاکی ، هرچه نور